چرا زبان آموزان در کاربرد زبان مشکل دارند؟

نویسنده: زهره اسماعیلی

     حتما شما هم مدام از خودتان می پرسید چرا بعد این همه سال یادگیری زبان و با وجود حجم بالای مطالب آموخته شده چرا هنوز نمی توانید در موقع لزوم از دانش خود استفاده کنید.

زبان دانش نیست که به صورت یک پکیج در مغز نگهداری شود، زبان یک مهارت است. درست مثل دوچرخه سواری یا شنا.

     از این رو می توان فهمید که دانستن زبان با بکار بردن آن تفاوت بسیاری دارد. ممکن است شما لغتهای زیادی بلد باشید یا از ساختارهای دستوری زیادی آگاهی داشته باشید اما در موقع لزوم هیچکدام را نتوانید بکار ببرید. این به این خاطر است که درک شما از آموختن زبان نادرست است.

فرانسیس گوئین که بعدها خود مبدع روشی ابتکاری در یادگیری زبان شد در مدت زمان کمی توانست بیش از ۳۰۰۰۰ لغت آلمانی را به اضافه قواعد دستوری و ۲۴۸ فعل بیقاعده را در متون پیچیده یاد بگیرد اما زمانی که برای تحصیل به آلمان رفت در کمال ناباوری دید که حتی یک کلمه از دانسته هایش را نمی تواند استفاده کند! دوباره به اتاقش برگشت و شروع کرد به حفظ کردن لغات بیشتر و قواعد پیچیده تر. اما نتیجه اینهمه مطالعه طاقت فرسا باز هم منفی بود. طوریکه مجبور شد به وطنش باز گردد. بعدها او متوجه شد که دانش او از زبان کاربردی نیست و بکارش نمی آید.

 چگونه می توان زبان را بصورت کاربردی آموخت؟

     در صورتی میتوان زبان را طوری یاد گرفت که بتوان آن را بکار برد که یادگیری در پروسه صحیحی اتفاق افتاده باشد. با توجه به اینکه ماهیت زبان ارتباطی و بیشتر شفاهی است پس می توان نتیجه گرفت که بهترین روشهای یادگیری آنهایی هستند که از تکنیکهای ارتباطی بر اساس زبان گفتاری بنا شده اند. پس صرف خواندن کتابهای آموزشی فراوان، کسی نمی تواند انتظار داشته باشد که زبانی را فراگیرد. شاید بتوان با دانش حاصل از خواندن مطالب آموزشی نمره خوبی در آزمونهای کتبی گرفت اما هیچگاه نمی توان به کاربرد این دانش اطمینان داشت. چون همیشه بین دانستن یک چیز و بکار بردن آن فاصله زیادی است. درست مثل اینکه شما می دانید در موقع عصبانیت باید خشم خود را کنترل کنید اما آیا عملا می توانید آنرا پیاده کنید؟

     بهترین متدهای آموزش زبان بر اساس "یادگیری در ارتباط" بنا شده اند بنابراین رفع نیاز و تبادل اطلاعات از طریق ارتباط یکی از موثرترین روشهای یادگیری است.

     نکته دیگری که حائز اهمیت است توجه به سطوح یادگیری است. که در مقاله دیگری مفصلا" به آن خواهم پرداخت. اگر انتظار دارید بتوانید دانش زبان خود را بکار بندید باید یادگیری تان را به سطح عمیقی از فراگیری ببرید و به اصطلاح درونی ( internalized ) کنید و به مرحله شناخت ( cognition ) برسید. تنها در این صورت است که می توانید معلومات زبانی یا هر دانش دیگری را بکار برید.

    در کشور ما که زبان آموزان انگلیسی را به عنوان یک زبان خارجی یاد می گیرند و به گوینده بومی این زبان دسترسی ندارند (در خیلی از کشورها گوینده بومی وجود دارد و بقیه افراد انگلیسی را به عنوان زبان دوم خود یاد میگیرند) کار یادگیری زبان با دشواریهای بیشتری همراه است و کل پروسه یادگیری به فعالیتهای کلاسهای آموزشی محدود می شود. از این نظر نقش معلم زبان بسیار چشمگیرتر می نماید. در واقع این هنر یک معلم است که بتواند به بهترین نحو از تکنیکهای ارتباطی شبه واقعی در کلاس درس خود استفاده کند و از عادت دادن دانش آموزان خود به خواندن کتب آموزشی پرهیز کند.

     مشخص است که معلمی زبان یک کار کاملا" حرفه ای است. از این نظر که برخلاف ریاضی یا فیزیک که هدف معلم صرفا" انتقال دانش است آموزش زبان به فاکتورهای بسیار زیادی بستگی دارد، زیرا اساسا" زبان یک سیستم پیچیده است که آموزش آن تخصص زیادی می طلبد. اینکه از کجا باید شروع کرد، چه فلسفه ای را باید دنبال کرد، چگونه فاکتورهای سن، جنسیت و مسائل فرهنگی و روانشناسی را باید لحاظ کرد، همگی دانش و درک زیادی می طلبد که انتظار می رود یک معلم زبان از همه آنها آگاهی داشته باشد.

کانال تلگرام:

@learn-english-easilyyy